اگر شما فردی هستید که زمان زیادی را صرف رانندگی در شب می‌کنید، با آن درخشش نارنجی لامپ های خیابان آشنا خواهید بود. اما آیا تا به حال فکر کرده اید که چرا رنگ نارنجی انتخاب شده است؟ آیا منطقی نبود  از دمای نور سردتر که برای تمرکز حین رانندگی بهتر است، استفاده می شد؟ به‌طور ساده، چراغ‌های خیابان زرد یا نارنجی هستند، زیرا اکثر آنها یا سدیم کم فشار (LPS) یا سدیم فشار بالا (HPS) هستند که در زمان نصب چراغ‌های خیابانی بسیار کارآمدتر از لامپ‌های رشته‌ای بودند. LPS و HPS فقط می توانند نور نارنجی ساطع کنند. در این مقاله کمی عمیق تر به این موضوع می پردازیم که:

چرا چراغ های خیابان نارنجی هستند
چرا از سدیم در روشنایی خیابان استفاده می شود؟
چرا از ال ای دی استفاده نمی شود
چرا چراغ های خیابان نارنجی هستند؟
نور نارنجی در جاده

چراغ‌های خیابانی یک نور نارنجی را ساطع می‌کنند، انتخاب فعالی از سوی تولیدکنندگان نیست، بلکه نتیجه لامپ‌های مورد استفاده است. بیشتر چراغ های خیابانی که در جامعه مدرن استفاده می شود با استفاده از بخار سدیم ساخته می شوند. دو نوع سدیم کم فشار (LPS) و سدیم فشار بالا (HPS) وجود دارد. چراغ‌های HPS نسبت به LPS کمی کارآمدتر و از نظر دما خنک‌تر هستند. با این حال، آنها همچنان در محدوده نارنجی گرم قرار دارند. چراغ‌های LPS بیشتر در زیر پل‌ها یا تونل‌ها استفاده می‌شوند و عموماً در اروپا بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند. با این حال، اکثر چراغ های خیابان HPS هستند.

چراغ های LPS حاوی گاز آرگون و نئون هستند که با عبور جریان از آنها روشن می شوند. این گازها دما را افزایش می دهند و سپس سدیم را تبخیر می کنند و نور زرد-نارنجی را که می بینید ایجاد می کنند. چراغ های HPS در عوض از یک لوله تحت فشار که حاوی سدیم، جیوه و زنون است استفاده می کنند. آنها به همین ترتیب کار می کنند، اما تفاوت این است که زنون و جیوه قبل از تبخیر سدیم، ابتدا رنگ آبی-سفید بیشتری می دهند و با نور سدیم زرد-نارنجی ترکیب می شوند تا رنگ کلی "سفید" بیشتری ایجاد کنند. شایان ذکر است که روشنایی بخار سدیم با رنگ تصحیح شده وجود دارد. با این حال، لامپ ها بسیار گران تر هستند و طول عمر کمتری دارند.

برخی استدلال‌ها نشان می‌دهند که نور نارنجی نسبت به نور سفید نفوذ مه بهتری دارد، اما همچنین چراغ‌های سفیدتر دید محیطی بهتری به رانندگان می‌دهد و در نتیجه سرعت ترمز را بهبود می‌بخشد. هیچ مطالعه رسمی در مورد آنها وجود ندارد و به همین دلیل است که چراغ های مه شکن روی خودروها می توانند زرد، کهربایی یا سفید باشند.

چرا از سدیم در روشنایی خیابان استفاده می شود؟

پس چرا مقامات تصمیم به استفاده از لامپ بخار سدیم گرفتند؟ تنها عامل آن یک دلیل ساده است - هزینه. لامپ های بخار سدیم کارآمدتر از سایر لامپ های موجود در آن زمان هستند. این موضوع به این دلیل است که آنها فقط نوری را تولید می کنند که در فرکانس قابل مشاهده برای چشم انسان باشد. لامپ های دیگر مانند رشته ای نور را در تمام فرکانس ها، از مادون قرمز گرفته تا UV ایجاد می کنند. این نورپردازی با طیف کامل اساساً انرژی را هدر می دهد. لومن در هر وات یک لامپ HPS تقریباً 7 برابر کارآمدتر از یک لامپ رشته ای است و همچنین طول عمر بسیار بیشتری نیز دارد. بنابراین، اگر یک چراغ سدیم به همان اندازه روشن است، اما انرژی کمتری مصرف می‌کند و دوام بیشتری دارد، چرا مقامات برای میلیون‌ها چراغ خیابانی مورد استفاده در سراسر جهان، گزینه دیگری را انتخاب می‌کنند؟ منطقی نخواهد بود

نوع لامپ طول عمر لومن در هر وات
رشته ای 2000 ساعت 12-18
HPS 24000 ساعت 80-140
LED 50000 ساعت 30-90
شایان ذکر است که این مقادیر متوسط ​​هستند و بسته به لامپ متفاوت خواهند بود. چراغ های بخار سدیم در دهه 1930 اختراع شدند و چراغ های HPS بعداً در سال 1970 ساخته شدند. آنها در دهه 1980 در استفاده از نور خیابان واقعاً محبوب شدند، حداقل در بین کسانی که مسئول چراغ‌ها بودند - ممکن است برخی از مردم از درخشش نارنجی خوششان نیاید، اگرچه بسیاری به آن عادت کردند.

چرا چراغ های خیابان LED نیستند؟

بنابراین، اگر دلیل اصلی عدم استفاده از لامپ‌های رشته‌ای در روشنایی خیابان‌ها کارایی بود، چرا لامپ LED به عنوان جایگزین در نظر گرفته نشد؟ به خصوص زمانی که به این موضوع نگاه می کنید که چقدر با اثربخشی آنها مطابقت دارند و طول عمر بسیار بیشتری دارند. خوب، اولین چراغ های LED قابل مشاهده تنها در سال 1962 ساخته شدند، و تا این مرحله، بسیاری از چراغ های خیابانی یا از قبل در محل نصب شده بودند یا برنامه ریزی شده بودند. فن آوری جدید زمان می برد تا برای استفاده گسترده تر سازگار شود. نه تنها این، بلکه LED ها در آن زمان گران بودند - حدود 200 دلار برای هر لامپ! این مبلغ قابل توجهی است، و تصور کنید که آن را به ازای هر لامپ برای چراغ های خیابان بپردازید. شهر نیویورک به تنهایی دارای 250000 چراغ خیابانی است، بنابراین شما فقط برای لامپ ها 50 میلیون دلار صحبت می کنید، به هزینه های مواد دیگر و نصب اهمیت ندهید. بدیهی است که مانند هر فناوری دیگری، LED ها در طول سال ها قیمت خود را کاهش داده اند و اکنون قیمت آنها با سایر فناوری های لامپ قابل مقایسه است.

برخی از چراغ‌های خیابانی قبلاً شروع به استفاده از LED کرده‌اند، و بدون شک در آینده شاهد استفاده از فناوری LED در شهرهای بیشتری در سراسر جهان خواهیم بود. با این حال، همه چیز به هزینه مربوط می شود، بنابراین انتظار نداشته باشید که هیچ مسئولی در حالی که چراغ های سدیمی به اندازه کافی کار می کنند، چراغ های LED را با LED جایگزین کنند. تنها زمانی که آنها شروع به سوختن می کنند یا نیاز به تعویض دارند، تغییرات ایجاد می شود.

کلمات پایانی
مانند بسیاری از تصمیم‌های متولیان تأسیسات عمومی، دلیل اینکه چراغ‌های خیابانی آن درخشش نارنجی را می‌بخشند، این است که در زمان نصب چراغ‌ها مقرون‌به‌صرفه‌ترین انتخاب بودند. با این حال، این چیز بدی نیست، زیرا آنها برای سال‌های متمادی طبق نیاز کار کرده‌اند. در حالی که رنگ ایده‌آل نیست - می‌تواند تشخیص صحیح سایه‌های خاص را دشوار کند، که می‌تواند بر گزارش تصادف با خودروهای دیگری که در حال حرکت هستند تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، در غیر این صورت، آنها نور کافی برای ایمن نگه داشتن مردم را بدون هزینه های هنگفت در مالیات های عمومی فراهم کرده اند. اما، می‌توانیم منتظر آینده‌ای باشیم که در آن LED‌ها احتمالاً بسیار برجسته‌تر خواهند شد، همانطور که در بسیاری از کاربردهای دیگر هستند. با این حال، برخی از مردم واقعاً برای درخشش نارنجی نوستالژیک هستند - چه احساسی در مورد مدرن شدن چراغ های خیابانی دارید؟ آیا دلتان برای رنگ نارنجی تنگ خواهد شد یا به هیچ وجه اهمیتی ندارید؟